Το ναυπηγείο του Ι. Ν. Παρτσόλη αποτελεί χαρακτηριστικό τύπο ναυπηγείου που φτιάχτηκε από πρόσφυγες του χωριού Χαράκι της Μ. Ασίας, που εγκαταστάθηκαν στα Λιμενάρια, μετά την μικρασιατική καταστροφή το 1922.

Εξυπηρετούσε για πολλά χρόνια τους πρόσφυγες αλιείς, καθώς μέχρι τότε κανείς από τους γηγενείς δεν γνώριζε αυτό το επάγγελμα, αφού μετεγκαταστάθηκαν μαζικά στα Λιμενάρια από το ορεινό χωριό Κάστρο τη δεκαετία του 1910.

Στο χωριό Χαράκι της Μ. Ασίας υπήρχαν ονομαστοί τεχνίτες για τη ναυπήγηση μικρών σκαφών. Ονομαστά ήταν τα ναυπηγεία του Φωτίκα, του Ζαχαράκη και του Χριστόδουλου. Υπήρχαν λίγα ιστιοφόρα, αλλά αρκετά αλιευτικά σκάφη, τύπου «μπιγιαντέ», με μυτερή πλώρη και πρύμη και τρία ή και περισσότερα ζεύγη κουπιών.

Οι Χαρακιώτες πρόσφυγες ήταν άριστοι ψαράδες και χρησιμοποιούσαν έναν τύπο αλιείας με την ονομασία «γρι – γρι», για να ψαρεύουν ψάρια σε βαθιά νερά με την χρήση ενός σχοινιού που ήταν προσαρμοσμένο στο κάτω μέρος του διχτιού, το οποίο όταν το τραβούσαν οι ψαράδες έκλεινε το δίχτυ, εγκλωβίζοντας μέσα τα ψάρια. Αργότερα προστέθηκαν 4 σκοινιά με ένα σύστημα κρίκων που βοηθούσε στο να κλείνει καλύτερα και ευκολότερα το δίχτυ. Μάλιστα, η ονομασία «γρι-γρι» αποδίδεται στο χαρακτηριστικό κροτάλισμα των κρίκων. Αυτός ο τύπος αλιείας διαδόθηκε και εφαρμόζεται σήμερα στις περισσότερες περιοχές τη Ελλάδας.

The shipyard of I.N. Partsoli is a typical type of shipyard built by the refugees from the village of Charaki of Asia Minor, who settled in Limenaria, after the Asia Minor disaster in 1922.

It served the refugee fishermen for many years, as none of the locals knew this profession at that time, since they relocated en masse to Limenaria from the mountain village of Kastro in the 1910s. In the village of Charaki in Asia Minor there were craftsmen famous for the construction of small boats. The shipyards of Fotika, Zacharakis and Christodoulou were renowned. There were few sailing boats, but several ‘biyante’ boats with a sharp bow and stern and three or more pairs of oars. 

The refugees were excellent fishermen and used a fishing technique called “gri-gri” (purse seine), to catch fish in deep waters using a rope that was adapted to the bottom of the net, trapping the fish inside when they pulled it closed. Later, 4 ropes were added with a ring system that helped to close the net better and more easily. In fact, the name “gri-gri” is attributed to the characteristic rattling of the rings. This type of fishing has become widespread and is currently practiced in most regions of Greece.