Ο ορεινός οικισμός «Κάστρο», βρίσκεται κτισμένος σε υψόμετρο 600 περίπου μέτρων, επάνω σε ένα μικρό και αθέατο οροπέδιο με απόκρημνες πλαγιές και σε απόσταση 10 περίπου χιλιομέτρων από το επίνειό του, τα Λιμενάρια. Ο Αυστριακός Prokes Fon Esten, που επισκέφθηκε το Κάστρο τον Αύγουστο του 1828, έγραψε ότι το χωριό ήταν κτισμένο σε έναν «παράξενο βραχώδη κύβο κατά τις τρεις πλευρές του κάθετα πελεκημένο». 

Η ιστορία του οικισμού «Κάστρο» ή «Νεόκαστρο» ή κατά την τουρκική του ονομασία «Γενί-Χισάρ» (Yeni-hisar) είναι άμεσα συνυφασμένη με τους Μεσοβυζαντινούς χρόνους, ενώ μετατράπηκε σε οχυρωμένο κάστρο κατά την περίοδο των Υστεροβυζαντινών χρόνων.

 Γύρω στα 1420 παραχωρείται από τους Βυζαντινούς στον γενουατικό οίκο των Γατελούζων, οι οποίοι έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το Κάστρο και ανέγειραν μεγάλο κτίριο εντός των τειχών, που λειτουργούσε ως διοικητήριο. Μάλιστα, στον περίβολο της εκκλησίας είναι εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα με τον οικήσιμο του γενουατικού οίκου των Γατελούζων, ανάποδα τοποθετημένη.

Ο ορεινός οικισμός Κάστρο δέχτηκε μεγάλο πλήγμα μετά το οριστικό κλείσιμο του σχολείου, το έτος 1907 και τη μεταφορά του στα Λιμενάρια. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την εργασία που προσέφερε η γερμανική μεταλλευτική εταιρεία που εγκαταστάθηκε στα Λιμενάρια, ανάγκασε τις περισσότερες οικογένειες να μετακομίσουν στα παράλια και στα πεδινά. Οι λιγοστές οικογένειες που παρέμειναν στο Κάστρο έφυγαν και αυτές, έως τα τέλη της δεκαετίας του 1910.

The mountainous settlement “Kastro” was built at an altitude of about 600 meters, on a small, hidden plateau with steep slopes, at a distance of about 10 kilometers from its port, Limenaria. The Austrian Prokes Fon Esten, who visited Kastro in August 1828, wrote that the village was built on a “strange rock cube vertically chopped on three sides”. 

The history of the settlement “Kastro” or “Neokastro” or according to its Turkish name “Yeni-hisar” is directly interwoven with the Middle Byzantine period, while it was converted into a fortified castle during the Late Byzantine period.

Around 1420 it was ceded by the Byzantines to the Genoese house of the Gatelusians, who showed a special interest in Kastro and erected a large building within the walls, which functioned as a headquarters. In fact, in the courtyard of the church there is a marble slab with the coat of arms of the Genoese house of Gatelouzi upside down.