Στο μέσο της κατάφυτης με ελιές (λιόφυτης) πεδιάδας των Λιμεναρίων, συναντάμε τον οικισμό των Καλυβίων.  Πολλά αρχαιολογικά ευρήματα από την περιοχή, τυχαία ή προϊόντα συστηματικών ανασκαφών, επιβεβαιώνουν την κατοίκηση ήδη από την προϊστορική εποχή στην ευρύτερη περιοχή των Λιμεναρίων.

Η ανασκαφή από τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή δύο εργαστηρίων θασιακών αμφορέων του 4^ου αι. π.Χ, αλλά και τα εντοιχισμένα ρωμαϊκά νεκρόδειπνα στον ιερό ναό Αγ. Γεωργίου, μαρτυρούν τη συνέχιση της κατοίκησης ως τους ιστορικούς χρόνους και συνεχίζουν τη συζήτηση για τον εντοπισμό και την ταύτιση με το αρχαίο <<ΔΗΜΗΤΡΙΟΝ>>, μια θέση που μαρτυρείται σε επιγραφή του ιερού της Αλυκής.

Στα νεώτερα χρόνια, η εξάλειψη της πειρατείας που βασάνιζε όλη τη Μεσόγειο για πολλούς αιώνες, επέτρεψε στους κατοίκους να επανεγκατασταθούν στα παράλια και να ιδρύσουν νέους οικισμούς. Έτσι οι κάτοικοι της ορεινής κοινότητας Κάστρου, εγκαταλείπουν σταδιακά τον οικισμό τους στις αρχές του 20^ου αι. και εγκαθίστανται στους οικισμούς Μέση ή Καλύβια και  Χαμιδιέ ή Λιμενάρια. Και οι τρεις αυτοί οικισμοί σταδιακά συνενώνονται και διοικητικά και αποτελούν μια κοινότητα.

Η ιδιαίτερη ανάπτυξη της περιοχής στις αρχές του 20^ου αι. και η μετατροπή της σε σύγχρονο βιομηχανικό κέντρο εξαιτίας της έντονης μεταλλευτικής δραστηριότητας ώθησε σε περαιτέρω ανάπτυξη, μιας και οι ανάγκες σε εργατικό δυναμικό ήταν τεράστιες. Έτσι οι ταπεινές καλύβες που εξυπηρετούσαν κυρίως τους κατοίκους κατά τη διάρκεια της ελαιοσυλλογής και της εκτέλεσης διάφορων αγροτικών εργασιών μετατράπηκαν σε κύριες κατοικίες.

Το έτος 1904 μεταφέρθηκε εκεί και το κοινοτικό κατάστημα από το Κάστρο ενώ λίγο αργότερα, στα 1908, αρχίζει να λειτουργεί και σχολείο. Η περιήγηση στον  σύγχρονο οικισμό μας επιτρέπει να ρίξουμε  μια ενδιαφέρουσα  ματιά στο παρελθόν καθώς διατηρεί ακόμη στοιχεία τόσο της καθημερινής ζωής όσο και της αρχιτεκτονικής του περασμένου αιώνα. 

KALYVIA OR MESI

In the middle of the olive groves of Limenaria, we find the settlement of Kalyvia. Many archaeological findings from the area, either random or products of systematic excavations, confirm the habitation of the wider area of Limenaria since prehistoric times. The two workshops for the production of Thassian amphorae of the 4^th century BC, that were excavated by the French Archaeological School, as well as the built-in Roman tomb reliefs, showing scenes from a banquet, in the church of St. George, testify to the continuation of habitation throughout history.

The discussion regarding the identification of the ancient “Dimitrion”, a place that is testified to in an inscription of the sanctuary of Alyki, is ongoing. In recent years, the eradication of piracy, which has tormented the entire Mediterranean for many centuries, has allowed the inhabitants to resettle on the coast and found new settlements. Thus, the inhabitants of the mountainous community of Kastro gradually left their settlement in the early 20^th century and settled in the settlements of Mesi or Kalivia and Hamidiye or Limenaria.

All three settlements gradually merged and formed a community. The development of the region in the early 20^th century and its transformation into a modern industrial centre due to the intense mining activity brought even more growth, since the labour needs were immense. Thus, the humble huts that served the inhabitants mainly during the olive harvest and the execution of various agricultural works were converted into main residences.

In 1904, the community centre from Kastro was transferred to Kalyvia, and a little later, in 1908, a school started operating. A walk around the modern settlement allows us to take an interesting look at the past as it still preserves elements of both everyday life and the architecture of the last century.